บทนำ
ซ่าๆ...
เสียงคลื่นซัดเข้ามาตามหาดทรายสีขาวเป็นระยะๆ ลมเย็นๆในเช้าปนกับกลิ่นดินทรายตามหาดสร้างความสดชื่นให้เธอได้ไม่น้อย ตะวันยามเช้าเริ่มส่องแสงทอประกายสะท้อนกับน้ำทะเลสีฟ้าใสจนแลดูเหมือนมรกตที่ล้ำค่า เจ้าของเรือนผมสีน้ำตาลไหม้ยกมือขึ้นปัดผมที่บังคิ้วก่อนที่จะใช้นัยตาสีน้ำทะเลของจ้องมองไปยังผืนน้ำเบื้องหน้า รอยยิ้มบางๆปรากฎขึ้นบนริมฝีปากอมชมพูสดใสของเด็กสาว ขาทั้งสองข้างก้าวเดินไปเรื่อยๆตามแนวชายหาดปนกับวิ่งเหยาะๆ วันนี้เธอตื่นเช้ามากจนชายหาดไม่มีคนแม้แต่คนเดียว แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเธอจะไม่ชอบมันนะ... ใช่...นี่แหละคือกิจวัตรประจำวันของ'เรแอล' สาวน้อยวัยสิบสามปีผู้มีเรือนผมสีน้ำตาลไหม้ยาวสลวยดูลงตัวกับนัยตาสีฟ้าน้ำทะเลที่ทอประกายอยู่ตลอดเวลา สิ่งที่เธอโปรดปรานมากที่สุดคือการมาเดินทะเลยามเช้านี่หละ เธอชอบมากจนมันกลายเป็นกิจวัตรประจำวันไปเสียแล้ว เรแอลเป็นเด็กสาวที่มีความผูกพันกับแผ่นน้ำที่กว้างใหญ่นี้มาตั้งแต่เด็ก เธอเป็นผู้รอดชีวิตเพียงคนเดียวจากเหตุเรือล่มครั้งใหญ่และลอยมาเรื่อยๆจนมาติดเกาะร้างแห่งนี้ถึงสิบปีแล้ว ที่เธอยังคงมาเฝ้ามองทุกวันก็คงจะเป็นเพราะเธอต้องการมองหาเรือลำเดิมที่จะรับเธอกลับไปกระมัง...
กี้ๆ~เสียงแหลมเล็กดังขึ้นมาจากบริเวณที่ไม่ไกลมากเรียกความสนใจจากเรแอล
ดวงตาโตสีดำสนิทใสแจ๋วจ้องมองมายังเธออย่างใสซื่อจนเธออดนึกขำไม่ได้ มันส่ายหางสีน้ำเงินของมันไปมาอย่างมีความสุขก่อนจะใช้ครีบตีน้ำเล็กน้อย
ว่าไงเจ้าโลมา?เธอถามเจ้าของดวงตาโตก่อนจะใช้มือเรียวเล็กของเธอลูบมันอย่างแผ่วเบาอย่าแปลกใจนะ...คนที่พูดถึงก็คือเพื่อนๆสัตว์บนเกาะนี้นั่นแหละ อาจจะไม่เชื่อนะ แต่ว่าเรแอลพูดภาษาสัตว์ได้ดีกว่าภาษาของมนุษย์เสียอีก!!! และแน่นอนว่าเธอฟังคำพูดมันรู้เรื่อง!!!
กี้ๆ~เสียงแหลมเล็กนั้นดังขึ้นอีกครั้งก่อนจะปล่อยของที่คาบเอาไว้ในปากลงบนมือของเธอแล้วว่ายน้ำจากไป เด็กสาวโบกมือให้เพื่อนรักของเธอก่อนจะมองสิ่งของในมือ...
มันคือสร้อยคอเส้นเล็กๆประกอบด้วยเส้นเอ็นบางสวยมีราคาร้อยไข่มุกแท้เม็ดกลมโตสมบูรณ์ซึ่งหาได้ยากมากในมหาสมุทรอันกว้างใหญ่ไพศาลจนแทบจะมีโอกาสแค่หนึ่งในพันล้านที่จะได้เจอ ไข่มุกแต่ละเม็ดถูกฝังคริสตัลสีชมพูที่หาได้ยากเหมือนกันสลับกับอัญมณีสีฟ้าที่ใช้เวลากว่าร้อยปีจึงจะออกมาสมบูรณ์อย่างประณีตจนไม่มีตำหนิแม้แต่นิดเดียว แต่ที่เรียกความสนใจจากเธอไปได้มากที่สุดเห็นที่คงจะเป็นเพชรเม็ดใหญ่สีม่วงที่ถูกแกะให้ออกมาเป็นล็อกเก็ตเปลือกหอย ตัวอักษรสีทองถูกสลักไว้อย่างบรรจงว่าRiaelหรือเรแอลนั่นเอง เธอมองด้วยความฉงนใจ ทำไมสร้อยเส้นนี้ถึงได้มีชื่อเธอสลักอยู่ทั้งๆที่เธอไม่เคยเห็นสร้อยเส้นนี้มาก่อนเลย ไวกว่าความคิด...เด็กสาวเปิด
ล็อกเก็ตนั้นขึ้น ปรากฎให้เห็นแสงสีทองอร่ามฉายแสงออกมาจากล็อกเก็ตราวกับมีเวทมนตร์ เธอไม่สามารถละสายตาจากมันได้ราวกับมีเวทมนตร์อะไรบางอย่างสะกดเธอให้ตกอยู่ในภวังค์ แสงสีทองดับวูบลงก่อนที่แสงสีฟ้าจะปรากฎขึ้นพร้อมกับสติที่กลับมาแสงนั้นดูดวิญญาณเธอเข้าไปในล็อกเก็ตก่อนที่ร่างบางของเธอจะล้มลงกับพื้นส่งผลให้แผ่นหลังบางของเธอกระทบบนทรายเม็ดละเอียดเข้าอย่างจัง แต่เธอไม่มีอาการแสดงความเจ็บแม้แต่นิดเดียว...
นั่นก็เพราะว่าร่างของเธอถูกดูดเข้าไปในสร้อยแล้วน่ะสิ!!!
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น